** STINKSISTERS NOT DEAD *
*** we just smell funny **

---

2024

Cati Prout (drums & voc)
Jean-Foutre (bass)
Nique DB (gtr &voc)

---

1992 - 2017 /// English bio HERE

---

Stinksisters viert haar 25 jarige bestaan met de mini lp Lucky Dancer. De zes nieuwe songs die dit illustere Rotterdamse trio opnam in LGM Studio met technicus/producer Chris van Velde (Rats On Rafts, Iguana Death Cult) vormen de eerste release sinds het album More Songs Of Love And War uit 2010.

De afgelopen kwart eeuw, waarin Stinksisters zich bevond op de snijrand van de Rotterdamse underground, culmineert op een vinylplaat die qua diepte en rauwheid bijna de naald doet stuiteren: stroperige en vuige garagerock met diep grommende bas en vuile gitaarlaag. Tegelijk klinken nummers als Lucky Dancer en City Of Winds opvallend melodieus en het in mistige doom gehulde S.L.D. zelfs kwetsbaar, met hun kronkelig met elkaar vervlochten man/vrouw samenzang. Het theatrale slotnummer Temps de Vivre is een muzikale bewerking van het gelijknamige gedicht van Boris Vian. In het hypnotische tweede deel domineert het donkere trompetspel van de Franse muzikant en componist Pierre Bastien.

De lange weg naar Lucky Dancer begon in de vroege jaren 90 toen bassist Jan Willem van Hemert zijn toekomstige vrouw, drummer en zangeres Française Catherine Richard (Cati) ontmoette. Dat was in Frankrijk tijdens het Printemps de Bourges festival waar JW speelde met de legendarische Rotterdamse band Bat Attack. Niet lang daarna viel Bat Attack uiteen en nadat JW een tijdje gespeeld had met Figurehead, richtte het jonge paar Stinksisters op met zanger/gitarist Peter Donkers (Footsnakes). Na het vertrek van Peter werd de groep gedurende de jaren 90 vooral een komen en gaan van illustere Rotterdamse underground-iconen als Niek den Brave (Debiele Eenheid, Climaxville, Narcissus Rex), Mario Strör (✝ - Debiele Eenheid, No-Men, Soul Survivor) en Harry Merry. Hun mix van postpunk, chanson en avant-garde werd in 1998 gevangen op een naamloze EP voor het Franse label Zorlac Productions. Uiteindelijk vertrok iedereen en keerde Peter terug. Op More Songs Of Love And War is de groep voor het eerst in de oorspronkelijke bezetting te horen.

Als populaire liveband bleven zij altijd een luidruchtige en baldadige freakshow, met JW en Peter in elegante jurken, mede omdat (de immer elegante) Cati altijd liever in een vrouwenband speelde.

Lucky Dancer – waarop het ruige live-geluid werd gevangen – is meer dan een meedogenloze trash- en garagerockplaat. Gestoken in een hoes van de Rotterdamse illustrator en muzikant Bruno Ferro Xavier da Silva, balt het de loutering, het plezier, de energie en vooral ook de waanzin samen van 25 jaar Stinksisters.

(tekst: Mark Ritsema, oktober 2017)

---